نه پیشانی من به لبهای تو رسید ،

نه لیاقت تو به احساس من !

چیزی به هم بدهکار نیستیم

"به سلامت"

 شده ام خارپشتي كه تيغ هايش دنياي امني برايش ساخته اما حسرت نوازش را بر دلش گذاشته

همه چیز را می توان حاشا كرد، جز عطر آن كه دوستش داري........

مي بوسم و مي گذارم كنار

تمام چیزهایی که ندارم را

دست هایت را

عاشقی ات را

همه را

عادت احمقانه ای ست

چسبیدن به چیزهایی که ندارمشان

چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن در جاده اي که در آن هيچ بادي نمي وزد....!

هميشه تصور كن توي يه دنياي شيشه اي زندگي ميكني پس مراقب باش به طرف كسي سنگ نندازي

چون اول دنياي خودتو مي شكني!

در جستجوی چه جوابی هستی

 وقتی عاشقت را آزار می دهی و بعد از او می پرسی :

 دوستـــــــــــــــم داری؟

آدم‌ها مي‌روند چون بهانه‌اي براي ماندن ندارند

 همان آدم‌ها برمي‌گردند چون مي‌فهمند

 براي ماندن بهانه لازم نيست

نگاه کن ...!

آن دور دست ها یکی تنها به انتظار نشسته ...

نثارش کن ...

لبخندی عاشقانه را .

دستی برایش تکان بده

تا بشکند حصار سنگی تنهاییش را ...

  باز باران بی ترانه ....
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم ...

من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست ....

نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست ...
نمی فهمم ....

کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد ....
نمی دانم!

از تو چه پنهان

با تمام بی پناهی ام

گاهی ایستاده

در پس همین وجود

در پس همین خنده های سرد

در پس همین گریه های گرم

هی می میرم و زنده می شوم!

سخت است

صبور باشی...

و در حجم این سکوت

نـفـســـت بنـد نیـایـد....

آرزو دارم شبي عاشق شوي.

 آرزو دارم بفهمي درد را.

 تلخي برخوردهاي سرد را.

 مي رسد روزي که بي من لحظه ها را سر کني.

 مي رسد روزي که مرگ عشق را باور کني.

 مي رسد روزي که شبها در کنار عکس من نامه هاي کهنه ام را مو به مو از بر کني

خدایا

تا دست به قلم میبرم

تو تمام واژه ها میشوی
.
.
.
با یک واژه

چگونه خط خطی کنم تو را؟؟؟؟؟

حالم گرفته از اين شهر...

كه آدم هايش همچون هوايش ناپايدارند!

گاه آنقدر پاك كه باورت نمي شود!

گاه چنان آلوده كه نفست ميگيرد!

وقتی نگه داشتن بغضت از شكستنش برایت راحت تر باشد، یعنی حالت خیلی بد است!

دفتر خاطرات میخواهم چه كار ...
 

وقتی كه شبها به این امید میخوابم كه فردا ، امروز را یادم نباشد

قسمت اول خاطراتم

ايستاده ام در بينهايت شب......

با بي نهايت غم......

کسي سراغ کوچه انتظار را از من مي گيرد........

 و من بن بست اندوه را در چشمانش مي بينم.......

به جاي پاسخ......

در آغوشش مي گيرم.....

در بي نهايت شب غم.......

هوا گرفته بود وباران می بارید

کودک آهسته گفت: خدایا گریه نکن

           درست می شه          

وقتی عصبانی هستی مواظب حرف زدنت باش،

 عصبانیت فروکش خواهد کرد ولی حرفهاییت برای همیشه باقی می مانند!

يادمان باشد آنهايي که به جاى فرياد زدن سکوت میکنند

يک روز به جاي اينکه صبر کنند،

در را باز میکنند و میــــــروند!

دفتر خاطرات میخواهم چه كار ...
 

وقتی كه شبها به این امید میخوابم كه فردا ، امروز را یادم نباشد

وقتی...

دلتنگ تو میشوم...

وقتی...

عطر تنت را می خواهم...

من به باد هم...

التماس میكنم...

خدا كه جاي خود دارد

بزرگ میشوی غصه هایت زودتر از خودت قد میکشند دردهایت نیز...غافل از آنکه لبخندهایت را در آلبوم

کودکیت جا گذاشته ای!شاید بزرگ شدن اتفاق خوبی نباشد

کاش می توانستم دست اتفاق را بگیرم که نیفتد

يك روزی بهت گفتم منو چقدر دوسم داری؟

گفتی از اينجا تا خدای مهربون

خيلی خوشحال شدم

اما الان يادم اومد،كه بهم می گفتی خدا از همه چی بهت نزديك تره!!!

گاهی اگر توانستی..... اگر خواستی... اگر هنوز نامی از من در سر داشتی نه در دل... در کوچه تنهایی

من قدمی بگذار شلوغیه کوچه ظاهریست