اولش فکر نمیکردم که دلمو ببرده باشی     

                                             یا دلم گول چشای مشکیت رو خورده باشه

اما نه!گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد

                                             میدونم دوسم نداری مثل روزای گذشته

من خودم خوندم تو چشمات،یه کسی اینو نوشته

                                           میدونم که فرقی نداره واست عاشق بودن من

میدونم واست یکی شد بودن و نبودن من

                                           اما قلب من یه دریاست پر از موج و تلاطم

ساحلش تویی و موجاش خنجرای حرف مردم

                                          آخ که چه لذتی داره نازه چشمات و کشیدن

رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن

مهم نیست اگربه من بخندي

وقتی‌ میگویم خاطراتم دردمیكنند

توفكركن من دیوانه ام

اماباوركن

خاطراتم جایی گوشهٔ قلبم

.........گاهی‌ تیرمیكشند

وقتی‌ به تمام لبخند‌هایی‌ فكرمی‌كنم

كه بی‌ دریغ نثارهمه می‌كردم

و بی‌ محاباتبدیلش میكردند

به بغض،به زخم،به دردي

لابه لاي خاطراتم،گوشه اي ازقلبم

براي یك بارهم كه شده

باوركن

قلبم نیست كه تیرمیكشد

خاطراتم هستندكه دردمیكنند ..........

گاهی همه تکیه گاههایم فرو میریزد،

آنگاه دیگر چیزی برایم باقی نمی ماند

جز اینکه بنشینم و از درختانی که در برابر باد سر خم میکنند،

انعطاف را یاد بگیرم...!

باز در چهره خاموش خیال

خنده زد چشم گناه آموزت

باز من ماندم و در غربت دل

حسرت بوسه هستی سوزت



باز من ماندم و یک مشت هوس

باز من ماندم و یک مشت امید

یاد آن پرتو سوزنده عشق

که ز چشمت به دل من تابید

....

کاش زمان در دستانم بود تا زمان با تو بودن را انقد طولانی میکروم که زمانی برای بی تو بودن باقی نماند.

نزدیکی در فاصله نیست در اندیشه است و تو اکنون مهمان اندیشه منی

نبودنت را با ساعت شنی اندازه گرفته ام ، یک صحرا گذشته است

ما به دنیا اومدیم اما دنیا به ما نیومد

و چقــــــدر دیر می فهمیم که زندگــــــی همین روزهاییست که منتظــــر گذشتنش هســتیم.

تا عشق تو آمد در قلبم، تو رفتی ، تا آمدم بگویم نرو ،رفته بودی ، تا خواستم فراموشت کنم خودم را فراموش کردم

 همیشه اولین و آخرین کلام شعرهایم تو بوده ای

همیشه برایم به معنای واقعی یک عشق بوده ای

گرچه گهگاهی از تو بی وفایی دیده ام اما همیشه برایم باوفا بوده ای

گرچه دلم را میشکنی و اشکم را در می آوری اما تو همیشه برایم یک دنیا بوده ای

 میگذرد روزی این شبهای دلتنگی ، میگذرد روزی این فاصله و دوری، میگذرد روزهای بی قراری و انتظار ، میرسد همان روزی که به خاطرش گذراندیم فصلها را بی بهار ، و از ترس اینکه بهم نرسیم شب تا صبح را اشک میریختیم

 آرام تر سکوت کن!
صدای بی تفاوتی هایت آزارم میدهد...!!

 من هنوز در انتظار این هستم

که تو از "هرگز" خود بازگردی

"من" تنهاترین ضمیر دنیاست!

و "او" خوشبخت ترین ضمیر دنیا

چون "تو" را دارد

همیشه در حالی که...

یه عالمه حرف بیخ گلوت چسبیده!

یه عالمه اشک توی چشماته!

یه عالمه حسرت توی دلت تلنبار شده...
 

باید بگی : خب... خدافظ ...!

 بودیم و کسی پاس نمی داشت که هستیم

باشد که نباشیم و بدانند که بودیم

 چو رخت خویش بر بندم از این خاک

همه گویند با ما آشنا بود

ولیکن هیچ یک کس ندانست کین مسافر

چه گفت و با که گفت و از کجا بو د

 بنگر  كه  چقدر   دست   تكان   می دهم ، گویا  مرا  برای وداع   آفریده اند . . .

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیزتر است كار من از گریه گذشتست به آن می خندم

 از ديروزها به دنبالت دويدم و به اميد ديدارت به امروز رسيدم ولي افسوس...!

افسوس که تو به فرداها سفر کردي

 وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم وقتی که دیگر رفت، من به انتظار آمدنش نشستم وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد ، من او را دوست داشتم وقتی که او تمام کرد من شروع کردم وقتی او تمام شد من آغاز شدم و چه سخت است تنها متولد شدن. مثل تنها زندگی کردن . مثل تنها مردن...

 یادت هست....؟!

روزی پرسیدی این جاده کجا میرود...؟!

و من سکوت کردم...

دیدی ...! جاده جایی نرفت...!

آن که رفت ، تو بودی

  تصمیم گرفتم آنقدر كم یاب شوم تا دلی برایم تنگ شود.
ولی افسوس فراموش شدم...

 حکایت جالبیست !! فراموش شدگان هرگز فراموش کنندگان را فراموش نمی کنند .

 گاهی سکوت دوست معجزه می کند و تو می آموزی که بودن همیشه در فریاد نیست.

 کسي درد خنديدنم را نفهميد

و از ريشه پوسيدنم را نفهميد

همان اول راه او از من جدا شد
 

 که بيراهه پيچيدنم را نفهميد

زمين و زمان پشت سر ميزد اما

کسي بر زمين خوردنم را نفهميد

چنان نرم و آهسته در خود شکستم

که حتي ترک خوردنم را هم نفهميد.....

 چترم باز باشد یا بسته

فرقی نمی کند
بی تو آسمان دلم همیشه ابریست

نقاش نيستم ولي تموم لحظه هاي بي تو بودن را درد مي كشم...

 دخترک رفت ولی زیر لب این را میگفت :

” او یقینا پی معشوق خودش می اید “

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود :

” مطمئنا که پشیمان شده برمیگردد “

عشق قربانی مظلوم ” غرور ” است هنوز